Urodzona jako Frances Erskine Inglis, a później poślubiona Don Angel Calderón de la Barca, zasłynęła po przyjęciu nazwiska męża, pełnomocnika premiera Hiszpanii w Meksyku i podróży do naszego kraju. To w tym mieście poślubiła Calderón de la Barca.
Urodzona jako Frances Erskine Inglis, a później poślubiona Don Angel Calderón de la Barca, zasłynęła po przyjęciu nazwiska męża, pełnomocnika premiera Hiszpanii w Meksyku i podróży do naszego kraju. To w tym mieście poślubiła Calderón de la Barca.
Wraz z nim przybył do Meksyku pod koniec grudnia 1839 r. I pozostał w tym kraju do stycznia 1842 r. W tym czasie Madame Calderón de la Barca prowadziła obszerną korespondencję z rodziną, co pomogło jej wydać niezwykłą książkę, złożoną z pięćdziesiąt cztery listy zatytułowane „Życie w Meksyku podczas dwuletniego pobytu w tym kraju”, które ukazało się również w Londynie z krótką przedmową Prescotta.
Książka ta zajmuje wyjątkowe miejsce na obszernej liście książek, które nazwaliśmy „podróżami” lub „podróżnikami po Meksyku” i które mieszczą się w ramach książek zagranicznych pisarzy, które ukazały się między 1844 a 1860 rokiem. Nosi ona oczywiście tytuł , Życie w Meksyku podczas dwuletniego pobytu w tym kraju.
Zasługa bycia pierwszym, który przedstawił Madame Calderón hiszpańskojęzycznym użytkownikom, należy do Don Manuela Romero de Terreros, markiza San Francisco, opublikował i był odpowiedzialny za pierwsze hiszpańskie tłumaczenie Życie w Meksyku…, wykonane przez Don Enrique Martínez Sobral z Królewskiej Hiszpańskiej Akademii w 1920 roku. Przed i po tłumaczeniu wielu meksykańskich myślicieli, krytyków i osobistości wypowiadało się na temat jego pracy w dobry lub zły sposób. Na przykład dla Don Manuela Toussainta książka wydawała się „najbardziej szczegółowym i sugestywnym opisem naszego kraju”; Manuel Payno uważa, że jego listy to nic innego jak „satyry”, a Altamirano, namiętny, pisze, że „Po (Humboldt) prawie wszyscy pisarze oczerniali nas, od Löwersterna i pani Calderón de la Barca, po pisarzy Maksymiliana ”.
Jednak notatek na jej temat jest niewiele, z wyjątkiem tego, który uczynił ją znaną Jukatekką, Justo Sierra O'Reilly, który pisze w swoim Dzienniku podczas pobytu w Waszyngtonie jedną z nielicznych scen, które są o niej nagrane: „Podczas pierwszej wizyty, jaką miałem zaszczyt złożyć Don Angelowi, przedstawił mnie pani Calderón, swojej żonie. Madama Calderón była już mi znana jako pisarka, ponieważ przeczytałem jej książkę o Meksyku, napisaną z wystarczającym talentem i gracją, chociaż niektóre z jej opinii nie wydawały się zbyt uczciwe. Madama Calderón przyjęła mnie z charakterystyczną dla niej uprzejmością i życzliwością, dzięki czemu jej towarzyskie traktowanie jest przyjemne. (…) Ich połączenie nastąpiło bardzo niedawno, kiedy Don Angel został przeniesiony do Meksyku w charakterze ministra pełnomocnego, a Madama Calderón była w stanie udzielić kilku wskazówek przesłanych do zdjęcia, które zaproponowała zaczerpnąć z tych wrażeń. Nie wiem, czy żałował pewnych ciosów zadanych na tym meksykańskim obrazie; mogę powiedzieć, że nie bardzo lubi aluzje do swojej książki i unika okazji, by o niej mówić. Madama Calderón należy do komunii biskupiej; I chociaż dyskrecja i roztropność jej męża nigdy nie pozwoliła mu skierować najmniejszej uwagi na tę sprawę, to nawet wtedy, gdy Don Angel przechodził gorzki trans (jego słowa są dosłowne) towarzyszenia jej w niedzielę pod drzwi kościoła protestanckiego, a potem on do katolika; Jednak dobra pani była niewątpliwie przekonana o prawdach katolickich, gdyż na krótko przed moim przybyciem do Waszyngtonu przyjęła komunię rzymską. Pan Calderón de la Barca opowiedział mi o tym wydarzeniu z takim szczerym entuzjazmem, że uhonorowało jego serce i dowiodło jego prawdziwego katolicyzmu. Madame Calderón biegle włada głównymi współczesnymi językami; jest znakomicie wykształcony i był duszą wspaniałego społeczeństwa, które spotkało się w jego domu. "
O jego budowie nikt nie mówi ani słowa, chociaż wszyscy chwalą jego geniusz, inteligencję i znakomite wykształcenie. Jej jedynym portretem jest ten zilustrowany na tej stronie, zdjęcie wykonane w pełnej dojrzałości, z twarzą niewątpliwie bardzo szkocką.
