Ściany recepcji Pałacu Pocztowego zdobią temperowe obrazy Bartolomé Gallottiego, z motywem dzieci i młodzieży czytającej, piszącej, odbierającej i wysyłającej listy, czyli wykonującej czynności typowe dla poczty.
Jest też dwóch młodych mężczyzn, którzy swoimi ubraniami i instrumentami symbolizują handel i przemysł. Wszystkie postacie są w okresie dojrzewania, u progu młodości, kiedy zaczyna się rozwój autonomicznej relacji człowieka z rówieśnikami. Są to dzieci metysów w puris naturalibus, których akty ukazują doskonałą znajomość ludzkiego ciała; kształty, wymiary anatomiczne i postawa, zgodnie ze skrótami skrótów różnych obrazów, są doskonałe.
Artysta umieścił swoje młode postacie w poziomym prostokącie, w pozycji siedzącej, aby lepiej osiągnąć objętości swoich modeli, wykorzystując w ten sposób przestrzeń i harmonizując ze złotym podziałem. Gdyby malował dorosłych, Bartolomé Gallotti potrzebowałby więcej miejsca, ale w przeciwnym razie udało mu się lepiej wykorzystać powierzchnię i uszanować architekturę otoczenia.
Obrazy są realistyczne, z mocną nutą impresjonizmu, bo w pewnych momentach autor rozwiązuje pewne kształty liniami plam, uzyskując w ten sposób zamierzony efekt. To obrazy, które należy kontemplować co najmniej pięć metrów dalej.
Warto wspomnieć, że są to obrazy „pierwszego zamiaru”, np. Akwarele. Tłem obrazów są płatki z 23 lub 24-karatowego drobnego złota płatków, kwadratowe i ustawione w kształcie szachownicy, na przemian w jasnych i matowych odcieniach, których nie można już docenić.
Grube gipsowe ramy, uformowane w kilku płaszczyznach, ukazujących pomady z dyskretną foliacją, stanowią oprawę dzieła malarskiego wykonanego przez Gallottiego w Pałacu Pocztowym.
Źródło: Meksyk w czasie nr 39 listopad / grudzień 2000
