Och, Malinalli, gdyby tylko wiedzieli! Gdyby mogli cię zobaczyć tego ranka 15 marca 1519 r., Kiedy Pan Potonchán dał ci, wraz z dziewiętnastoma innymi niewolnikami, brodatemu i spoconemu cudzoziemcowi, aby przypieczętował pakt przyjaźni.
A nie była dziewczyną, naga, z wyjątkiem skorupy czystości zwisającej z jej talii i luźnych czarnych włosów na ramionach. Gdyby znali strach, jaki odczuwasz, jak straszne było odejście, kto wie gdzie, z tymi dziwnymi ludźmi z niezrozumiałymi językami, dziwnymi ubraniami, maszynami z ustami ognia, grzmotami i zwierzętami tak ogromnymi, tak nieznanymi, że początkowo wierzono że jadący na nich obcy byli dwugłowymi potworami; udręka wspinaczki na te pływające wzgórza, bycie na łasce tych istot.
Po raz kolejny zmieniłeś właściciela, taki był twój los jako niewolnika. Tamañita, twoi rodzice sprzedali cię kupcom Pochtec, którzy zabrali cię do Xicalango, „miejsca, gdzie zmienia się język”, w celu odsprzedaży. Nie pamiętasz już swojego pierwszego pana; pamiętacie drugiego, pana Potonchán i czujne oko pana niewolników. Nauczyłeś się języka Majów, szanowałeś bogów i służył im, nauczyłeś się być posłuszny. Byłeś jednym z najpiękniejszych, pozbyłeś się ofiarowania bogu deszczu i wrzucenia na dno świętej cenoty.
W ten gorący marcowy poranek pocieszają słowa chilam, boskiego kapłana: „Będziesz bardzo ważny, będziesz kochać aż do złamania serca, ay del Itzá Brujo del Agua…”. Pociesza cię mieć towarzyszy, ciekawość czternastu czy piętnastu lat pomaga, bo nikt nie zna daty twoich urodzin ani miejsca. Tak jak Ty, wiemy tylko, że dorastałeś na ziemiach pana Tabs-coba, źle wymawianego przez nieznajomych, takich jak Tabasco, w taki sam sposób, w jaki zmienili nazwę na miasto Centla i nazwali je Santa María de la Victoria, aby uczcić triumf.
Jaki byłeś, Malinalli? Pojawiasz się na płótnach Tlaxcala, zawsze ubrany w huipil iz rozpuszczonymi włosami, zawsze obok kapitana Hernando Cortésa, ale te obrazy, tylko rysunki, nie dają nam jasnego wyobrażenia o twoich rysach. To Bernal Díaz del Castillo, żołnierz Cortésa, przemówi do twojego portretu: „była przystojna, natrętna i towarzyska… powiedzmy, jak doña Marina, będąc kobietą ziemi, jaki męski wysiłek miała… nigdy nie widzieliśmy w niej słabości, ale dużo większy wysiłek niż kobiety ...
Powiedz mi, Malinalli, czy naprawdę zostałeś katolikiem w tym miesiącu, kiedy podróż trwała do wybrzeża Chalchicoeca, dzisiejszego Veracruz? Jerónimo de Aguilar, wzięty do niewoli w 1517 r., Kiedy Majowie pokonali Juana de Grijalva, był tym, który przetłumaczył słowa Fray Olmedo na Majów, a tym samym dali ci znać, że twoi czczeni bogowie byli fałszywi, byli demonami i że istnieje tylko jeden wyjątkowy bóg. ale w trzech osobach. Prawda jest taka, że Hiszpanie zostali wezwani, aby cię ochrzcić, ponieważ został ekskomunikowany, który spał z heretykiem; Dlatego polewali ci głowę wodą, a nawet zmienili twoje imię, odtąd będziesz Marina i powinieneś zakrywać swoje ciało.
Czy Twoją pierwszą miłością był Alonso Hernández de Portocarrero, któremu Cortés cię podarował? Tylko przez trzy miesiące byłeś jego; Gdy tylko Cortés zdał sobie sprawę, po przyjęciu ambasadorów Motecuhzomy, że jedyną osobą, która mówiła i rozumiała język Nahuatl, byłaś ty, został twoim kochankiem i postawił Juana Péreza de Arteaga jako swoją eskortę. Portocarrero wypłynął do hiszpańskiego królestwa i już nigdy go nie zobaczysz.
Kochałeś Cortésa, mężczyznę, czy pociągnęła cię jego moc? Czy cieszyłeś się, że zostawiłeś stan niewolnika i stałeś się najważniejszym językiem, kluczem, który otworzył drzwi Tenochtitlan, ponieważ nie tylko przetłumaczyłeś słowa, ale także wyjaśniłeś zdobywcy sposób myślenia, sposoby, Totonac, Tlaxcala i meksykańskie?
Mogłeś zdecydować się na tłumaczenie, ale poszedłeś dalej. Tam, w Tlaxcala, radziłeś odciąć szpiegom ręce, żeby uszanowali Hiszpanów, tam w Choluli ostrzegałeś Hernanda, że planują ich zabić. A w Tenochtitlan wyjaśniłeś fatalizm i wątpliwości Motecuhzomy. Podczas Smutnej Nocy walczyłeś u boku Hiszpanów. Po upadku imperium Mexica i bogów miałeś syna Hernando, Martincito, właśnie wtedy, gdy przybyła jego żona Catalina Xuárez, która miała umrzeć miesiąc później w Coyoacan, być może zamordowana. I znowu wyjechałbyś w 1524 roku na wyprawę Hibueras, zostawiając swoje dziecko w Tenochtitlan. Podczas tej wyprawy Hernando poślubił cię Juana Jaramillo, niedaleko Orizaba; Z tego małżeństwa urodzi się twoja córka María, która wiele lat później będzie walczyć o dziedzictwo swojego „ojca”, ponieważ Jaramillo odziedziczył wszystko po siostrzeńcach swojej drugiej żony, Beatriz de Andrade.
Później, podstępem, Hernando zabrał Martina od ciebie, aby wysłać go jako pazera na hiszpański dwór. Och, Malinalli, czy kiedykolwiek żałowałeś, że dałeś Hernando wszystko? Jak umarłeś, dźgnięty nożem w swoim domu przy ulicy Moneda pewnego ranka 29 stycznia 1529 r., Według Otilii Meza, która twierdzi, że widziała akt zgonu podpisany przez Fraya Pedro de Gante, żebyś nie zeznawał przeciwko Hernando w rozprawie? A może umarłeś na zarazę, jak powiedziała twoja córka? Powiedz mi, czy przeszkadza ci to, że jesteś znany jako Malinche, że twoje imię jest synonimem nienawiści do tego, co jest meksykańskie? Jakie to ma znaczenie, prawda? Niewiele było lat, które musieliście przeżyć, a wiele osiągnęliście w tym czasie. Żyłeś miłości, oblężenia, wojny; uczestniczyłeś w wydarzeniach swojego czasu; byłaś matką krzyżowania ras; wciąż żyjesz w meksykańskiej pamięci.
