Misja dominikańska założona 27 sierpnia 1780 roku przez braci Miguela Hidalgo i Joaquína Valero.
Osiadł na zachodnim krańcu dorzecza SAn Vicente, obfitującego w wodę, ziemię i łąki; Woda pochodząca ze strumienia San Vicente pozwoliła tej misji rozwinąć rolnictwo oparte na uprawie kukurydzy, pszenicy, fasoli i jęczmienia; hodowano bydło, kozy i owce. Wykorzystywano również dzikie rośliny, takie jak mezcal, jojoba i różne rodzaje kaktusów. Od momentu powstania San Vicente Ferrer było wojskowo-administracyjnym centrum misji granicznych, którego funkcją było zapobieganie atakom Indian spływających z potoku San Vicente, a także ochrona opuszczonych misji górskich. wznoszenie. Ze wszystkich dominikańskich osad misyjnych, San Vicente Ferrer była największa, o powierzchni 1300 kilometrów kwadratowych. Jej główne budynki, kościół, sypialnie, kuchnię, jadalnię, magazyny i więzienie, a także baszty i mury zostały zbudowane na płaskowyżu od 2 do 3 metrów nad poziomem potoku. Obecnie obserwuje się jego ruiny i ranczo położone po drugiej stronie kanionu San Vicente.
90 km na południe od Ensenady i 110 km na północ od San Quintín na autostradzie federalnej nr. 1, 1 km na północ od San Vicente.
